Doğu Hristiyan Çalışmaları'nda her yerde rastlanan kutsal kitap ve hatta arkeoloji tutkusunun ötesine geçerek, bu kitabın günümüze odaklanması, Maronit grubunu savaş öncesi Lübnan'da hegemon olarak tasvir eden baskın tarihyazımı anlatımının altını çizmeye çalışacaktır, tam tersine, cemaatin Lübnan'ın diğer büyük takva gruplarıyla eşit bir şekilde ''ilişkili mezhepsel azınlıklar'' ülkesi olarak tanımladığı şeyi karakterize eden ortaklaşmacı düzenlemeye nasıl katıldığını, karakterize eden ortaklaşmacı düzenlemeye nasıl katıldığını, çalışma süremiz boyunca - ve yakın zamanda Genereal Caun ve Samir Geagea arasında üstesinden gelinen çatışmanın da tanıklık ettiği üzere ötesinde - Maronit liderliğini hem ruhban hem de ruhban olmayan çevrelerde rahatsız eden şiddetli iç çekişmelerin, cemaatin siyasi oyundaki ana temsilcisi olan Cumhurbaşkanı'na resmi olarak atfedilen anayasal ayrıcalıklardan tam olarak yararlanmasını engellediği ileri sürülecektir. Uzlaşmaya zorlanan Maronit cemaati, aşağıda açıklanacağı üzere, Kelsen ve takipçileri tarafından benimsenen katı hukuki pozitivizmden koparak, akılda kalıcı bir isim olan Ulusal Pakt adı altında cumhurbaşkanının yetkilerini ciddi şekilde kısıtlayan ve devletin dümeninde çifte veto düzenlemesi kuran bir güç paylaşımlı karar alma sistemini kutsayan yazılı olmayan bir anayasal geleneğin geliştirilmesine katılmıştır.